عایقکاری چسبی دور لوله فلزی ساختمان در تهران

عایقکاری چسبی دور لوله فلزی ساختمان در تهران

انتخاب روش مناسب جهت اتصال دو قطعه براساس مقایسه محاسن و معایب هر یک از این روش ها صورت می گیرد. استفاده از چسب در ایجاد اتصال مواد دارای مزایایی است که برخی از مهمترین آنها در ادامه آورده شده است:

اتصال چسبی دارای تمركز تنش کمتری در محل اتصال می باشد. لازم به توضیح است که تمركز تنش پديده ای است كه در حين اعمال بار (تنش) بر روی اتصال، موجب متمركز شدن نیرو در بخش های از اتصال (بطور مثال در محل پيچ و يا جوش) شده و باعث شكست اتصال از این نقاط می شود. در صورتی که در یک لایه چسب که مابین دو سطح قرار گرفته است، انتقال تنش از یک سطح به سطح دیگر به طور یکسان و یکنواخت از طریق کل لایه چسب روی می دهد.

در اتصال سطوح فلزی غيرهمجنس، استفاده از چسب می تواند یکی از انتخاب های موجود باشد. از جمله دلایل انتخاب چسب جهت اتصال دو فلز غیرهمجنس، کاهش احتمال بروز پدیده خوردگی میان فلزات در شرایط محیطی مناسب می باشد که البته می بایست به سایر عوامل از جمله نوع و میزان بارگذاری و تنش حاصله و میزان استحکام چسب به کار رفته نیز توجه نمود.

امكان استفاده از چسب به عنوان عايق الکتریکی و حرارتی و نیز لایه ای که می تواند اتصالی آب بند (مانع عبور سیال) ایجاد نماید، موجب گسترش کاربرد آن شده است. هرچند که منشاء این خواص به ماهیت پلیمری چسب باز می گردد که عایق الکتریکی، حرارتی و ... بوده و با تغییر در فرمولاسیون چسب می توان میزان هر یک از این خواص را کنترل و تنظیم نمود.

برخی از اتصالات چسبی می تواند مقاومت به ضربه بالایی داشته باشد، به عبارت دیگر دست یابی به مقاومت به ضربه بالا در اتصال چسبی امکان پذیر است. این امر به دلیل رفتار ویسکوالاستیک ذاتي در پليمر به کار رفته در چسب می باشد.

در اتصالات چسبی احتمال رخداد اعوجاج های ناخواسته حاصل از فرایند ساخت، مشابه آنچه در اتصالات جوشی در اثر حرارت جوشکاری ایجاد می شود، بسیار اندک است. این امر موجب شده تا در غیاب سایر عوامل موثر، اتصال چسبی انتخابی مناسب برای ساخت مجموعه هایی با دقت و پایداری ابعادی بالا باشد.

امکان توليد اتصالی سبك با استفاده از چسب وجود دارد. این امر به خصوص برای صنایعی مانند هوافضا و خودرویی مهم است که كاهش وزن و مصرف انرژي حاصله از اهميت فراوانی برخوردار می باشد.

استفاده از چسب جهت اتصال سطوح غیرفلزی از جمله پلاستیک تقویت شده (کامپوزیت) و یا شیشه به ماده همجنس یا غیرهمجنس به سهولت امکان پذیر است.

امروزه با عنایت به پیشرفت های ایجاد شده امکان افزایش میزان استحکام نهایی اتصال چسبی با تغییر در فرمول چسب وجود دارد. به عبارت دیگر سازندگان چسب، قادر به تولید چسب هایی با گستره ای از خواص نهایی فیزیکی و مکانیکی مطلوب می باشد. همچنین امکان معرفی چسب هایی با سهولت اجرا نیز فراهم می باشد که به عنوان نمونه می توان به معرفی چسب آب بندی در لوله انتقال آب، بدون نیاز به تخلیه لوله اشاره نمود  با وجود مزايای فوق، استفاده از چسب محدودیت هایی نيز به همراه دارد كه در ادامه به برخی از  پرداخته شده است:

 نياز به آماده سازی سطح قطعه پيش از اعمال لايه چسب که فرایندی زمان بر و هزينه بر است. در طی سالیان گذشته روش های متعددی برای آماده سازی سطوح مختلف توسعه یافته اند.

فرآيند گیرایی چسب و رسیدن به حداکثر استحکام اتصال زمان بر می باشد. لازم به ذکر است که سفت شدن چسب شامل یک سری فرایندهای فیزیکی و شیمیایی بوده که نیاز به فراهم سازی شرایط واکنش مانند اعمال دما مناسب و یا اختصاص زمان کافی دارد.

محدوديت‌ در دماي كاربری استفاده از چسب که به ماهیت پلیمری آن بازمی گردد. در واقع به جز چند گونه از چسب هاي مهندسي نظير فنوليك و اپوكسي ها، امکان استفاده از چسب ها تنها در در بازه هاي محدود دمايي وجود دارد و اغلب آنها در دماهاي بالاتر تخريب شده و نیز در دماهای پايين تر دچار افت خاصيت چسبندگی می شوند.

اتصالات چسبی نیازمند دقت بالا در حین ساخت هستند تا از باقي ماندن هر نوع تنش پسماند در اتصال چسبی ممانعت به عمل آید. وجود تنش پسماند در اتصال به مرور زمان و به خصوص در دماهاي بالا موجب تغيير شكل اتصال، تمركز تنش و در نهایت شكست آن می شود.

سمی بودن و آتش زا بودن برخي از تركيبات مورد استفاده در ساخت چسب ها نظير حلال های آلی که اغلب ترکیباتی فرار هستند، از دیگر نقاط ضعف چسب ها بوده و دقت فراوانی را در کار کردن با آنها طلب می نماید.

مطالب فوق، بیانگر آن است که چسب کاری نیز مانند هر روش تولید یا اتصال دیگری دارای مزایت ها و محدودیت های خود بوده و لذا استفاده از آنها تنها در شرایط بهینه که از مزایای بیشتر و محدودیت های کمتری برخوردار است، توصیه می شود.